Het lijkt zo vanzelfsprekend, een neutrale strafrechter. Maar daar zijn wezenlijke inspanningen voor nodig. In ons (rechts)stelsel worden diverse instrumenten ingezet om de neutraliteit van de strafrechter te garanderen. Het gaat daarbij zowel om normstellende als om preventieve en sanctionerende instrumenten. Sommige zijn gericht op de rechter zelf, andere op de organisatie, op de overheid of op de betrokken burger.
In deze monografie wordt het brede palet aan instrumenten dat ons (rechts)stelsel biedt om de neutraliteit van de strafrechter te garanderen beschreven: wetgeving, rechtspraak, richtlijnen, leidraden, protocollen, gedragscodes en praktijken. De bespreking mondt uit in het blootleggen van enkele specifieke bevindingen, beperkingen, kwetsbaarheden en bedreigingen.
Ons (rechts)stelsel blijkt veel waarborgen te bieden om de neutraliteit van de strafrechter te waarborgen. Maar, dat betekent niet dat er geen ‘zwakke’ plekken zijn aan te wijzen. De actuele problematiek van de onpartijdigheid van de rechter en het daarop aansluitende instrument van de wraking vormt daarvan een treffend voorbeeld. De rechtspraak en de praktijk van de afgelopen jaren laten zien dat hier een open zenuw; een kwetsbare plek ligt voor de rechter en de rechtspraak. Datzelfde geldt ook voor de invloed die de media (kunnen) hebben op het werk van de strafrechter.
Het lijkt zo vanzelfsprekend, een neutrale strafrechter. Maar daar zijn wezenlijke inspanningen voor nodig. In ons (rechts)stelsel worden diverse instrumenten ingezet om de neutraliteit van de strafrechter te garanderen. Het gaat daarbij zowel om normstellende als om preventieve en sanctionerende instrumenten. Sommige zijn gericht op de rechter zelf, andere op de organisatie, op de overheid of op de betrokken burger.
In deze monografie wordt het brede palet aan instrumenten dat ons (rechts)stelsel biedt om de neutraliteit van de strafrechter te garanderen beschreven: wetgeving, rechtspraak, richtlijnen, leidraden, protocollen, gedragscodes en praktijken. De bespreking mondt uit in het blootleggen van enkele specifieke bevindingen, beperkingen, kwetsbaarheden en bedreigingen.
Ons (rechts)stelsel blijkt veel waarborgen te bieden om de neutraliteit van de strafrechter te waarborgen. Maar, dat betekent niet dat er geen ‘zwakke’ plekken zijn aan te wijzen. De actuele problematiek van de onpartijdigheid van de rechter en het daarop aansluitende instrument van de wraking vormt daarvan een treffend voorbeeld. De rechtspraak en de praktijk van de afgelopen jaren laten zien dat hier een open zenuw; een kwetsbare plek ligt voor de rechter en de rechtspraak. Datzelfde geldt ook voor de invloed die de media (kunnen) hebben op het werk van de strafrechter.